เสน่ห์เทวีลี้ลับ
        ราวดับดวงดาวหาวหน
        เสน่ห์เทวีมีมนต์
        ทาสทนทุกข์ทั่วหัวใจ

        เสน่ห์เทวีที่หว่าน
        วาบหวานอาวรณ์อ่อนไหว
        เสน่ห์เทวีมีใน
        หทัยแห่งทาสสวาทเธอ

        อาลัยในเสน่ห์เล่ห์ลิ้น
        ทาสดิ้นโดยหามาเสมอ
        ชีพพร้อมน้อมนำบำเรอ
        ปรนเปรอภักดินิรันดร์

        เสน่ห์เทวีที่ซ่อน
        ออดอ้อนอาลัยใฝ่ฝัน
        ร้อนรุมลุ่มหลงงงงัน
        คือทัณฑ์ที่ทาสอาจทาน

        เสน่ห์เทวีหรี่ดับ
        เธอกลับสู่สรวงล่วงศานติ์
        ทิ้งทาสสวาทตรมซมซาน
        บนลานแหล่งหล้าราตรี

        อาทิตย์อุทัยไขแสง
        รุนแรงในพลังรังสี
        ทำลายสายเสน่ห์เทวี
        เทพีปรากฏทดแทน/

          "เทพี"


เมื่อสองเท้าก้าวเผชิญเดินกลางป่า       
รู้สึกว่าดินแดนมันแสนกว้าง
ระหว่างโขดหุบเขาทอดเงาราง         
และท่ามกลางเสียงร้องของนกไพร

แลลิบลิ่วทิวไม้ในเบื้องหน้า             
และเนินหญ้าสีเขียวเรียวไศล
มุ่งสู่จุดจุดหนึ่งซึ่งห่างไกล              
เราจะไปถึงที่นั่นค่ำวันนี้

แล้วตะวันก็ดับลงตรงเหลี่ยมเขา         
มองเห็นเงาใบไม้ไหวเรื่อยรี่
ม่านสีดำคลุมฟ้าเริ่มราตรี              
และเทพีปรากฏร่างเพียงรางเลือน

ทุกท่วงทีสรีร์ร่างราวนางฟ้า            
และดวงตาสวยไม่มีใครเหมือน
แฝงรอยเศร้าเพราพริ้มยามยิ้มเยือน      
ถ้อยที่เอื้อนคือเพลงทิพย์กรรซิบใจ

มีดอกไม้ไมตรีที่สวยสด                
ที่เธอปลดช่อชื่นยื่นมาให้
มีรอยยิ้มน่าหวงน่าห่วงใย              
ประทับในแวดวงความทรงจำ

เมื่อสองเท้าก้าวออกนอกแนวป่า         
ความเหว่ว้ารุกเงียบเข้าเหยียบย่ำ
กับหัวใจดวงที่เป็นสีดำ                
เราได้ทำหล่นที่นั่นแห่งนั้นเอง/

        "เทพธิดากลางป่าเปลี่ยว"


เพียงครั้งเดียวครั้งหนึ่งซึ่งได้พบ
ก็อุ่นอบอัดอั้นความฝันใฝ่
เพียงครั้งเดียวได้เจอก็เผลอใจ
แอบอาลัยไม่สร่างเมื่อห่างกัน

ถึงเธอร้างห่างไกลไปสุดกู่
เธอก็อยู่ใกล้ใกล้หัวใจฉัน
ถึงฉันเร้นร่างไกลในวัยวัน
ใจฉันมันอยู่ใกล้กับกายเธอ

ถึงห่างไกลใจครอบคลุมขอบหล้า
ข้ามขอบฟ้ามาสู่อยู่เสมอ
ความรู้สึกลึกล้นมอบปรนเปรอ
เช่นบำเรอนิรันดร์ทุกวันมา

ฉันรักเธอคนดีเท่าชีวิต
นิ่งสนิทแนบในความใฝ่หา
ฉันหวังในใยดีชั่วชีวา
จะพยายามยิ่งไม่นิ่งนอน

คนสุดท้ายปลายทิศทางคิดถึง
เธอผู้ซึ่งตรึงใจไม่ไถ่ถอน
ฉันหวาดหวั่นเหว่ว้าห่วงอาวรณ์
แผ่นดินดอนร้อนเดือดเลือดกระเด็น

ภาพเธอเจิดประจำจิตสำนึก
ฉันรู้สึกเสน่หาทุกคราเห็น
จะฝ่าข้ามหนามขวากแม้ยากเย็น
หวังเธอเป็นมิ่งขวัญนิรันดร/

        "แรกรักเธอ"


	    
ฉันคือฉันฉันรู้อยู่เสมอ
กลัวแต่เธอจะไม่เข้าใจฉัน
และเพราะอยากจะให้เข้าใจกัน
จึงยืนยันใยเยื่อมีเพื่อเธอ
เธอคือผู้อยู่ในหัวใจฉัน
คือไฟฝันอันสว่างพร่างเสมอ
ไม่เสียทีที่เทิดเธอเลิศเลอ
เพราะได้เจอน้ำใจเธอใยดี
คนบางคนไม่เคยจะเอ่ยปาก
ได้แต่ฝากหัวใจไว้ที่นี่
คนบางคนไม่เคยเอ่ยพาที
ได้แต่มีความคะนึงคิดถึงคน
คนอย่างฉันนั้นเล่าก็เท่านี้
คือคนที่เที่ยวไปในทุกหน
หาความสุขสนุกให้หัวใจตน
จนต้องทนทุกข์ทั่วทั้งหัวใจ
เพราะฉันรู้อยู่เสมอ..รักเธอมาก
หัวใจอยากรักเธอ เสมอ,ใช่
พร้อมที่จักรักเธอเสมอไป
พร้อมให้ไฟเสน่หาพร่าชีวี
ถ้าฉันรักมากไปใจคงขาด
ฉันไม่อาจรักมากได้ไปกว่านี่
ฉันเข้าใจว่าเข้าใจเธอได้ดี
นอกจากนี้ฉันไม่เข้าใจเลย/

      "ความเข้าใจ"


	เมื่อไม่มีผู้ใดเข้าใจฉัน
	เมื่อความฝันวูบลับดับสลาย
	มีชีวิตอยู่อย่างเจ็บปางตาย
	เธอช่วยคลายความหมองของวิญญา

	ฉันอยู่อย่างเหว่ว้ามาแสนนาน
	ทรมานเมื่อขาดปรารถนา
	ความเชื่อมั่นหมดไปในเวลา
	เธอช่วยมาสร้างใหม่ให้อีกที

	เมื่อฉันอยู่อย่างทุกข์ทนไร้คนรัก
	ขาดแหล่งพักพิงใจในทุกที่
	มีความหลังคอยหลอนรอนชีวี
	เธอให้ศรีศักดิ์สำหรับล้างอับอาย

	เธอมาเป็นความหวังฉันทั้งหมด
	สร้างโลกสดสวยงามมีความหมาย
	ด้วยและโดยรอยยิ้มที่พริ้มพราย
	และประกายเกล็ดแก้วในแววตา

	ที่ฉันยืนอยู่ได้ในวันนี้
	พร้อมทั้งมีแรงจะย่างไปข้างหน้า
	เพราะมีเธอยืนหยัดร่วมศรัทธา
	ให้เวลาสำหรับการปรับตน

	ถึงไม่มีผู้ใดเข้าใจฉัน
	ก็ไม่หวั่นสิ่งใดในทุกหน
	เพราะทุกก้าวกันดาร..การดิ้นรน
	มีเธอบนดวงใจจุดไฟรัก /

	    "เธอของฉัน"